Oude gebouwen zijn vaak de materiële drager en uitdrukking van hun boeiende geschiedenis. Door sociaal-culturele verschuivingen en een toenemende interesse voor het patrimonium stijgt de vraag naar herbestemming. Ook omdat afbraak ongenuanceerd de geschiedenis afbreekt en uitwist. Onze sporen verdwijnen.
De sportkapel van de Sint-Paulusschool in Zwijnaarde is een voorbeeld van hoe om te gaan met een eredienstgebouw dat, in dit geval door een slinkende broedergemeenschap en stijgende energiekosten, zijn bestemming noodgedwongen heeft losgelaten. Hier is er binnen de eigen missie van de school een nieuwe bestemming gevonden. Er was rond dezelfde tijd behoefte aan een comfortabeler gymzaal en de opportuniteit van de pas verlaten kapel lag werd aangegrepen.
Eveneens door deze verschuiving bleef de energiebehoefte controleerbaar.
Het doksaal, het orgel en alle tekenen van de Christelijke symboliek werden weggenomen en de ruimte werd in uitgeklede vorm als gymzaal ingezet. Het doksaal is verbouwd tot een gesloten volume voor kleedkamers en sanitair. Het koor werd een open stalruimte voor de turntoestellen. De nodige dakisolatiewerken gebeurden, de muren en het gewelf werden wit geschilderd en de glasramen vervangen door heldere isolerende beglazing. De felblauwe sportvloer neemt iedere twijfel over de nieuwe bestemming weg. Toch is de identiteit van de vroegere kapel niet verdwenen.