Markante gebeurtenissen waren in het verleden aanleiding om vorm te geven aan veranderde ideeën. Het merendeel van ons patrimonium is hiervan de stille getuige. We denken dat ook in Galmaarden de brand van mei 2008 aanleiding kan geven om het kerkgebouw te herdenken, om het oude een plaats te geven in het nieuwe in plaats van omgekeerd.
Met ons project willen we uitdrukking geven aan de inhoud en minder aan de vorm van de Kerk. Een kerkgebouw heeft, gezien zijn symboliek, een grote culturele waarde. Het archetypisch silhouet van de kerk versterkt deze symboolfunctie. Ons wedstrijdvoorstel neemt een duidelijk standpunt in over hoe dit landmark kan worden hersteld.
Als architecten willen we de polemiek omtrent gebruik, medegebruik en herbestemming beantwoorden door middel van de 'architectonische ruimte'. We gaan dit debat doelbewust uit de weg en laten de huidige of toekomstige gebruiker beslissen over wat hij met de ruimte wil doen. Toekomstige ontwikkeling wordt niet beperkt door de vernieuwde identiteit en is probleemloos mogelijk. Het gebouw kan zijn eigen toekomst bepalen in functie van de vraag van zijn gebruikers. De architectonische ruimte krijgt door de keuze van het plafond (vlakke balkenlaag), door het achterwege laten van ornamentiek en door de eenheidsafwerking een universele uitdrukking die plaats laat voor zowel het sacrale als het seculiere. Mede door energetische optimalisatie en geëigende gebouwtechniek wordt het monument overgedragen aan de toekomst.
De brand is een ankerpunt in de geschiedenis van het bouwwerk en de Galmaardse gemeenschap. Dit feit willen we markeren door op de nok van het hoofddak een kunstwerk van Kris Martin, een universeel symbool, neer te zetten.
Conceptueel kunstenaar, Kris Martin °1972 & beeldend kunstenaar, Matthieu Ronsse °1981
Beide kunstenaars tonen in hun werk belangstelling voor de Christelijke symboliek en het universele. Kris Martin als conceptueel kunstenaar die de thema's tijd en verval, maar ook het humane, alledaagse wil belichten. Matthieu Ronsse vroegen we om zijn universele kruisweg op de muren te schilderen.