Met het stadsvernieuwingsproject 'Zuurstof voor de Brugse Poort' wil de stad nieuw leven inblazen en dynamiek creëren in één van de volkse en verpauperde woonbuurten in zijn 19e-eeuwse rand. Er zijn in de wijk twaalf deelprojecten die zich op te saneren binnengebieden richten die de leefkwaliteit voor de buurt blokkeren. Het project waarvoor onteigeningen, sloping en grondtransacties nodig zijn, is een instrument waarmee de stad op termijn de hele wijk gerenoveerd wil krijgen.
De kerngedachte is het verbeteren van de woonkwaliteit voor de wijkbewoners en het verbeteren van de sociale mix door ingrepen in de ruimte en in kwaliteit van het woningbestand. Concrete projecten zijn wijkparken, uitbreidingen van private tuinen, sociale en private huisvesting door huur- en koopwoningen, parkeerhavens, een wijkgezondheidscentrum, een kringloopwinkel, een buurttheater en een fietsbrug over de Leie.
De ontwerpers voor een aantal van de deelprojecten, waaronder het Biezenstuk, werden via de wedstrijdformule van de Vlaamse Bouwmeester geselecteerd.
Het terrein van het Biezenstuk kwam vrij na sloping van een oud bedrijfsgebouw, een leegstaand schooltje en een buurthuis, en na sanering van de vervuilde gronden. De sociale huisvestingsmaatschappijen Het Volk en De Volkshaard wilden er sociale woningen, een openbaar park en een buurtparking realiseren. Het terrein strekt zich uit tussen de Rooigemlaan en het Biezenstuk en voorzag zowel inbreiding in het binnengebied als invulling van de straatwanden.
We ontwierpen het buurtpark rond enkele imposante oude bomen ten zuiden van het terrein. Het resterend binnengebied liet volgens ons geen andere keus dan het inplanten van een volume met huurappartementen in de oost-westas met zicht op het zuidelijk aanpalend buurtpark en op het spievormig tussengebied en het groendak van de buurtparking ten noorden. Er is op die manier nergens een vis-à-vis met de bestaande of nieuwe woningen die de straatwanden sluiten. Ook de oriëntatie is daardoor optimaal. Langs de Rooigemlaan werden huurappartementen gebouwd, langs het Biezenstuk grondgebonden koopwoningen met stadstuintjes. Door openingen in de straatwand aan de kant van het Biezenstuk en door publieke tussenruimte werd het binnengebied toegankelijk. Met de teruggetrokken inplanting van de parking boden we de aanpalende buren de mogelijkheid om een privaat stadstuintje achter hun woning te betrekken. Soms bleef deze strook echter niemandsland.